دیافراگم در عکاسی ؛ راهنمای جامع تنظیمات و کاربردها

مشابه سرعت شاتر و ISO، دیافراگم یکی از پارامترهایی است که می‌توانید در  اکثر دوربین‌ها تنظیم کنید تا نوردهی تصاویر خود را کنترل کنید. تغییر  دیافراگم همچنین بر جنبه‌های دیگر تصویر مانند عمق میدان و وضوح تأثیر  می‌گذارد و می‌تواند جلوه‌های جالبی ایجاد کند تا به تصاویر شما شخصیت  ببخشد. این مقاله همه چیز را از اصول اولیه تا عناصر فنی دیافراگم و نحوه  استفاده از آن در شرایط مختلف به شما آموزش خواهد داد.

دیافراگم چیست؟

دیافراگم یک دهانه است که نور از آن عبور می‌کند. در زمینه لنز دوربین، دیافراگم یک دهانه داخلی در لنز است که می‌توان اندازه آن را با تنظیم مقادیر مختلف تغییر داد. این مقادیر با نام f-stop (یا f-number) شناخته می‌شوند. هر لنز دارای یک حلقه دیافراگم متشکل از تیغه‌هایی است که امکان باز و بسته شدن آن را به‌سادگی فراهم می‌کنند و همین ویژگی باعث شده که دیافراگم نماد خاص خود را داشته باشد.

^{اندازه دهانه دیافراگم در f-number های مختلف.تصویر از Depositphotos.}

در عکسهای بعدی نمایی از اندازه‌های مختلف دیافراگم در لنزهای واقعی را مشاهده میکنید:

^{دیافراگم لنز در f/5.6}

^{دیافراگم لنز در f/22}

^{انیمیشنی از تنظیم دیافراگم لنز از کوچک‌ترین اندازه تا بزرگ‌ترین اندازه. تصویر توسط GRPH3B18 و تحت مجوز CC BY-SA 3.0}

دیافراگم در دوربین‌های مدرن معمولاً قابل تنظیم است، هم از طریق تنظیمات داخلی دوربین و هم به‌صورت دستی با چرخاندن حلقه اختصاصی دیافراگم روی بدنه لنز . ( البته حلقه تنظیم دیافراگم روی همه ی لنزها وجود ندارد )

^{حلقه تنظیم دیافراگم روی لنز}

دوربین‌هایی که قابلیت نوردهی خودکار دارند معمولاً دارای یک گردانه حالت با علامت A ( در نیکون ) یا Av ( در کانن ) هستند که نشان‌دهنده حالت اولویت دیافراگم است. در این حالت، عکاس مقدار دیافراگم را انتخاب می‌کند و دوربین سایر متغیرها را تنظیم می‌کند تا نوردهی بهینه‌ای را بر اساس محاسبات خود ایجاد کند. ( در اینجا میتوانید در مورد مودهای مختلف دوربین عکاسی بیشتر بدانید )

^{تصویری از دیال مود دوربین که روی حالت اولویت دیافراگم قرار گرفته}

دو متغیر مهم که توسط دیافراگم کنترل می‌شوند : میزان نوری که از لنز عبور می‌کند (نوردهی) و عمق میدان تصویر حاصل.

تأثیر دیافراگم بر نوردهی

اولین متغیر کاملاً قابل فهم است: یک دهانه کوچک‌تر میزان نور کمتری را عبور می‌دهد و در نتیجه نوردهی تاریک‌تر خواهد بود. در مقابل، یک دهانه بزرگ‌تر میزان نور بیشتری را عبور می‌دهد و نوردهی روشن‌تر خواهد بود.

دیافراگم، همراه با سرعت شاتر و ISO، یکی از سه جزء مثلث نوردهی است که اغلب برای آموزش اصول اولیه نوردهی در عکاسی استفاده می‌شود.

در حالی که هر سه مؤلفه مثلث نوردهی را می‌توان برای مقادیر معادل نوردهی تنظیم کرد، هر یک تأثیر متفاوتی بر تصویر نهایی دارند. ISO بر نویز و دانه‌بندی تأثیر می‌گذارد، سرعت شاتر بر تاری حرکت و لرزش دوربین تأثیر دارد، و دیافراگم همان چیزی است که بر عمق میدان اثر می‌گذارد.

تأثیر دیافراگم بر عمق میدان

متغیر دوم درک سخت‌تری دارد، اما زمانی که در عمل آن را ببینید، منطقی خواهد بود.عمق میدان فاصله بین نزدیک‌ترین و دورترین اشیاء در یک تصویر است که در فوکوس ظاهر می‌شوند.

به‌طور کلی، عمق میدان نشان می‌دهد که چه مقدار از یک صحنه می‌تواند به‌طور واضح در فوکوس باشد. دیافراگم‌های بازتر عمق میدان کمتری نسبت به دیافراگم‌های بسته‌تر ایجاد می‌کنند، به این معنا که دیافراگم بازتر می‌تواند تصویری با پس‌زمینه (یا پیش‌زمینه) تارتر نسبت به دیافراگم بسته‌تر تولید کند. هنگام صحبت درباره دیافراگم، جلوه‌های تاری در پیش‌زمینه یا پس‌زمینه معمولاً با اصطلاح "بوکه" شناخته می‌شوند.

در اینجا مجموعه‌ای از عکس‌های یک صحنه و سوژه با دیافراگم‌هایی در محدوده f/1.4 تا f/16 وجود دارد—مشاهده کنید که چگونه عمق میدان در f-stop‌های پایین کم است (با پس‌زمینه‌ای تار) و در f-number‌های بالا عمیق‌تر می‌شود (با وضوح بیشتر در اجسام پس‌زمینه).

جمع‌بندی سریع تا اینجای آموزش :

دیافراگم یک دهانه در لنز است که می‌تواند اندازه آن تغییر کند. این دهانه بر نوردهی و عمق میدان تصویر تأثیر می‌گذارد و اندازه آن را با اعدادی به نام f-stop تنظیم می‌کنیم. عمق میدان فاصله بین نزدیک‌ترین و دورترین اشیایی است که در تصویر در فوکوس ظاهر می‌شوند.

شباهت دیافراگم لنز با چشم انسان :

آیا تا به حال نزد چشم‌پزشک رفته‌اید و چشمانتان را گشاد کرده‌اند؟ احتمالاً بعد از آن یک عینک محافظ گرفته‌اید، زیرا چشمان شما عملاً در حالت "دیافراگم باز" گیر کرده بود و همه‌چیز روشن‌تر به نظر می‌رسید. این دقیقاً همان فرآیند نیست، اما می‌توانید باز و بسته شدن مردمک چشم را مشابه باز و بسته شدن دیافراگم در لنز در نظر بگیرید.

در شرایط روشن، معمولاً مردمک‌های ما کوچک هستند و مقدار کمتری نور را وارد چشم می‌کنند، در حالی که در محیط‌های تاریک مردمک‌ها بزرگ‌تر می‌شوند تا نور بیشتری جذب شود. در عکاسی، محیط‌های روشن معمولاً نیاز به دیافراگم‌های کوچک‌تر دارند تا نوردهی صحیح حاصل شود.

توضیحات پیرامون مفهوم دیافراگم

پیش از اینکه وارد توضیح مفصل درباره نحوه استفاده از دیافراگم در عکاسی شویم، لازم است چند اصطلاح گیج‌کننده (و اغلب اشتباه فهمیده‌شده) مرتبط با دیافراگم را روشن کنیم.

اولین چیزی که اکثر افراد هنگام یادگیری دیافراگم را سردرگم می‌کند، رابطه ظاهراً معکوس بین f-stop و اندازه واقعی دهانه دیافراگم است. به یاد داشته باشید که f-stop مقیاسی است که با استفاده از آن، دیافراگم را بازتر یا بسته‌تر می‌کنیم. نکاتی که باید بدانید:

• هرچه عدد f-stop پایین‌تر باشد، دهانه دیافراگم بازتر است. برای مثال، f/1.8 از f/4 بازتر است.
• هرچه عدد f-stop بالاتر باشد، دهانه دیافراگم بسته‌تر است. برای مثال، f/22 از f/7.1 بسته‌تر است.

از نظر فنی، مقدار f-number یک کسر است، بنابراین این رابطه زمانی منطقی به نظر می‌رسد که آن را به‌صورت ریاضی در نظر بگیرید. کافی است عدد 1 را بالای مقدار f-stop قرار دهید؛ در این حالت، کسرهای کوچک‌تر (مانند 1/22 یا 1/16) با دهانه‌های کوچک‌تر مطابقت دارند و بالعکس.

همچنین اصطلاحاتی مانند "افزایش f-stop" (stopping up) و "کاهش f-stop" (stopping down) نیز وجود دارند که در تنظیمات دیافراگم به کار می‌روند.

کاهش دیافراگم به معنای افزایش عدد f-stop است که باعث کاهش اندازه دهانه دیافراگم می‌شود.
افزایش دیافراگم به معنای کاهش عدد f-stop است که باعث افزایش اندازه دهانه دیافراگم می‌شود.

همچنین، هنگام یادگیری درباره دیافراگم به این اصطلاحات توجه کنید:

• دیافراگم بسته: دیافراگمی با دهانه کوچک.
• دیافراگم باز: دیافراگمی با دهانه بزرگ.
• دیافراگم کوچک: بهتر است از این اصطلاح استفاده نشود، زیرا مشخص نیست که منظور از "کوچک" اندازه دهانه است یا مقدار عددی f-stop. معمولاً این اصطلاح به اندازه دهانه اشاره دارد، بنابراین دیافراگم کوچک همان دیافراگم بسته است.
• دیافراگم بزرگ: بهتر است از این اصطلاح نیز استفاده نشود، زیرا مشخص نیست که منظور از "بزرگ" اندازه دهانه است یا مقدار f-stop. معمولاً این اصطلاح به اندازه دهانه اشاره دارد، بنابراین دیافراگم بزرگ همان دیافراگم باز است.
• حداکثر دیافراگم: به بازترین مقدار دیافراگم اشاره دارد.
• حداقل دیافراگم: به بسته‌ترین مقدار دیافراگم اشاره دارد.
• عکاسی با دیافراگم کاملاً باز ("wide-open"): زمانی که با حداکثر مقدار دیافراگم لنز خود عکاسی می‌کنید.

عناصر فنی دیافراگم

چند جنبه فنی دیافراگم وجود دارد که بسیار جالب هستند و ارزش اشاره کردن دارند. این موارد برای درک نحوه استفاده از دیافراگم ضروری نیستند، اما می‌توانند مفید باشند و برخی سؤالات رایج را توضیح دهند.

۱. مقیاس دیافراگم یک دنباله هندسی است

مقادیر f-stop به ترتیب خاصی افزایش می‌یابند که ممکن است برای مبتدیان عجیب به نظر برسد:

f/1, f/1.4, f/2, f/2.8, f/4, f/5.6, f/8, f/11, f/16, f/22, f/32

در واقع، این توالی یک دنباله هندسی است که از توان‌های ریشه دوم عدد دو (یا ریشه دوم توان‌های عدد دو) تشکیل شده است.

۲. f-stop نسبت فاصله کانونی به دیافراگم است

اعداد f-stop در واقع نسبت فاصله کانونی لنز به قطر دهانه دیافراگم هستند. این مقدار بر حسب میلی‌متر اندازه‌گیری می‌شود، بنابراین یک لنز ۱۰۰ میلی‌متری با دهانه‌ای به قطر ۲۵ میلی‌متر، دیافراگمی برابر با f/4 خواهد داشت.

۳. دو برابر و نصف کردن میزان نور

هنگامی که مقدار f-stop را افزایش می‌دهید (یعنی دهانه کوچک‌تر می‌شود)، مساحت دیافراگم نصف می‌شود و در نتیجه میزان نور ورودی به سنسور یا فیلم دوربین نیز نصف می‌شود.
برعکس، هنگامی که مقدار f-stop را کاهش می‌دهید (یعنی دهانه بزرگ‌تر می‌شود)، مساحت دیافراگم دو برابر می‌شود و میزان نور ورودی به تصویر نیز دو برابر می‌شود.

۴. دیافراگم‌های باریک تحت تأثیر پراش قرار می‌گیرند

بدون ورود بیش از حد به مباحث فیزیکی، پراش می‌تواند در دیافراگم‌های باریک تأثیر منفی بر وضوح تصویر داشته باشد.
به زبان ساده، دیافراگم‌های بسیار بسته (مانند f/16، f/22 و بالاتر) باعث می‌شوند که نور از دهانه‌ای بسیار کوچک عبور کند. این باعث می‌شود امواج نور با یکدیگر تداخل پیدا کنند و در نتیجه وضوح جزئیات تصویر کاهش یابد.
با این حال، ممکن است عمق میدان بیشتری در تصویر داشته باشید (یعنی بخش‌های بیشتری از صحنه در فوکوس باشند)، اما جزئیات تصویر به‌اندازه دیافراگم‌های باز شارپ نخواهند بود.

۵. لنزهای مختلف، دیافراگم‌های "بهینه" متفاوتی دارند

بر اساس نکته قبلی، هر لنز دارای دیافراگم "بهینه" خاص خود است. این مقدار نه زمانی است که دیافراگم کاملاً باز باشد و نه زمانی که دیافراگم به‌طور کامل بسته شود (یعنی تا حد ممکن متوقف شده باشد).

برای بیشتر لنزها، واضح‌ترین نتایج زمانی حاصل می‌شوند که دیافراگم بین f/4 تا f/8 تنظیم شده باشد، اما این مقدار بسته به لنز متفاوت است. مطالعه اطلاعات یا آزمایش شخصی می‌تواند بهترین راه برای تعیین دیافراگم بهینه در یک لنز خاص باشد.

انتخاب لنز با در نظر گرفتن دیافراگم

به همراه فاصله کانونی، دیافراگم یک لنز دوربین یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌هایی است که مشخصات و قابلیت‌های آن را توصیف می‌کند—به همین دلیل، هر لنز معمولاً به‌صورت “[فاصله کانونی/محدوده] f/[حداکثر/دیافراگم متغیر]” نام‌گذاری می‌شود.

برای مثال:

• Canon 50mm f/1.8
• Nikon 24-70mm f/2.8
• Sony 16-50mm f/3.5-5.6

دیافراگم متغیر

لنزهای پرایم (یعنی لنزهایی با فاصله کانونی ثابت) و بیشتر لنزهای زوم حرفه‌ای دارای یک دیافراگم حداکثری ثابت هستند که می‌توان در سراسر محدوده فاصله کانونی از آن استفاده کرد. بیشتر لنزهای زوم سطح پایین (و برخی مدل‌های حرفه‌ای) دارای ویژگی‌ای به نام دیافراگم متغیر هستند.

برای مثال، لنز Sony 16-50mm f/3.5-5.6 به کاربر امکان انتخاب دیافراگم حداکثری f/3.5 را در فاصله کانونی ۱۶ میلی‌متر می‌دهد، اما در انتهای دیگر محدوده زوم و هنگام عکاسی در ۵۰ میلی‌متر، کاربر محدود به دیافراگم حداکثری f/5.6 خواهد بود.

لنزهای "سریع"

دیافراگم حداکثری بزرگ معمولاً یکی از ویژگی‌های اصلی لنزهای حرفه‌ای و سطح بالا است. هرچه دیافراگم حداکثری بزرگ‌تر باشد، لنز در شرایط نور کم انعطاف‌پذیرتر خواهد بود و عمق میدان کمتری ایجاد خواهد کرد.

لنزهایی با دیافراگم‌های حداکثری بزرگ معمولاً به عنوان "لنزهای سریع" شناخته می‌شوند. هرچه دیافراگم حداکثری بازتر باشد، لنز سریع‌تر خواهد بود. برای مثال، لنز 50mm f/1.2 سریع‌تر از لنز 50mm f/1.4 است، که به نوبه خود سریع‌تر از لنز 50mm f/1.8 می‌باشد.

^{لنز Canon 50mm f/1.2 (سمت چپ)، Canon 50mm f/1.4 (مرکز) و Canon 50mm f/1.8 (سمت راست).}

قیمت، کیفیت و قابلیت حمل

به‌طور کلی، لنزهای سریع‌تر ؛ گران‌تر، باکیفیت‌تر در ثبت تصاویر، بزرگ‌تر و سنگین‌تر از مدل‌های کندتر معادل خود هستند.

در حالی که خرید یک لنز سریع‌تر مزایای قابل توجهی دارد، معایبی نیز وجود دارند که باید در تصمیم‌گیری برای خرید در نظر گرفته شوند.

لنزهای سریع‌تر معمولاً قیمت بسیار بالاتری نسبت به مدل‌های کندتر دارند.
برای مثال، لنز Canon EF 50mm f/1.2L USM دارای قیمت ۱,۳۹۹ دلار است، در حالی که Canon EF 50mm f/1.4 ۳۹۹ دلار و Canon EF 50mm f/1.8 STM فقط ۱۲۵ دلار قیمت دارند.
با قیمت یک لنز 50mm f/1.2، یک عکاس می‌تواند تقریباً ۱۱ عدد لنز 50mm f/1.8 خریداری کند!

علاوه بر این، لنز 50mm f/1.2 به‌طور قابل توجهی بزرگ‌تر و سنگین‌تر است، با وزن ۵۸۰ گرم ، در حالی که لنز 50mm f/1.8 تنها ۱۶۱.۵۹ گرم وزن دارد.

و مگر اینکه شما اغلب در f/1.2 یا f/1.4 عکاسی کنید، احتمالاً می‌توانید با بیشتر لنزهای مدرن در دیافراگم‌های کوچک‌تر نزدیک به آن دیافراگم لنز، کیفیت تصویر رضایت‌بخشی داشته باشید.

پس سوال این است:
آیا حاضر هستید مبلغ قابل توجهی را برای خرید یک لنز بزرگ‌تر و سنگین‌تر بپردازید، فقط برای اینکه در شرایط نور بسیار کم عکاسی کنید یا عمق میدان بسیار کم داشته باشید؟و آیا به بهترین کیفیت تصویر ممکن نیاز دارید؟

اگر پاسخ شما یک "بله" قاطع نیست (یا اگر بودجه‌ای نامحدود ندارید و قیمت برایتان مهم است)،شاید بهتر باشد یک لنز کمی کندتر انتخاب کنید که در اکثر شرایط برای نیازهای شما کافی باشد.

نحوه استفاده از دیافراگم در شرایط مختلف

هر موقعیتی در عکاسی نیاز به تنظیمات خاص خود دارد. با این حال، داشتن یک دیافراگم پایه برای سناریوهای مختلف، که بتوان از آن نقطه شروع کرد و سپس تنظیمات را انجام داد، مفید است. در ادامه، چند سناریو مختلف و رویکردهای انتخاب دیافراگم آورده شده است که می‌توانید برای انتخاب دیافراگم مناسب تمرین کنید.

• عکاسی منظره در طول روز

هنگام عکاسی از مناظر طبیعی، معمولاً محیط روشن است یا حداقل نور کافی وجود دارد، بنابراین نیازی به استفاده از دیافراگم باز نیست.
در بیشتر عکس‌های منظره، هدف این است که بخش بزرگی از تصویر در فوکوس قرار بگیرد—چه کوهستان باشد، چه دریا، چه دشت پر از گل. مناظر به‌طور کلی وسیع هستند، که نیازمند دیافراگم باریک برای افزایش عمق میدان است.

^{عکس منظره که با f/8 ثبت شده}

این تنظیمات باعث می‌شود عمق میدان تصویر بیشتر شود و بخش‌های بیشتری از تصویر در فوکوس قرار بگیرند. می‌توانید از f/8 شروع کنید و ببینید که چگونه عمل می‌کند.

به یاد داشته باشید که می‌توانید دیافراگم را بسته تر کنید تا عناصر بیشتری در تصویر واضح باشند، اما پراش (که در بخش فنی بالا توضیح داده شد) باعث کاهش وضوح جزئیات در دیافراگم‌های بسیار باریک خواهد شد.

در این مرحله، باید بین عمق میدان و وضوح تصویر تعادل ایجاد کنید و تصمیم بگیرید که چه چیزی برای شما مهم‌تر است.

^{عکس منظره که با f/8 ثبت شده}

• عکاسی ورزشی، شب یا روز

یکی از مهم‌ترین ملاحظات در عکاسی ورزشی، فریز کردن حرکت سوژه و جلوگیری از تاری ناشی از حرکت است. این هدف با استفاده از سرعت شاتر بسیار بالا محقق می‌شود، معمولاً ۱/۵۰۰، ۱/۱۰۰۰ یا حتی سریع‌تر.

برای دستیابی به این هدف، باید دیافراگم را تا حد امکان باز کنید (این روش را عکاسی با دیافراگم کاملاً باز یا "wide-open" می‌نامند). این کار به شما حداکثر میزان نور از طریق دیافراگم را می‌دهد، که به شما امکان می‌دهد از سرعت‌های شاتر سریع‌تر استفاده کنید.

خطر بزرگ این است که اگر سرعت شاتر خیلی کم باشد، حرکت سوژه تار خواهد شد، اما اگر هدف شما منجمد کردن حرکت باشد، سرعت شاتر نمی‌تواند بیش از حد بالا باشد.به یاد داشته باشید که عکاسی با دیافراگم کاملاً باز باعث ایجاد عمق میدان کم می‌شود، بنابراین دقت در فوکوس بسیار حیاتی است تا سوژه به‌درستی در فوکوس قرار گیرد.

^{عکاسی ورزشی در روز با f/4}

• عکاسی پرتره

در بیشتر عکاسی‌های پرتره، افکت پس‌زمینه تار مطلوب است، بنابراین از دیافراگم‌های باز استفاده می‌شود. لنزهایی که دارای دیافراگم حداکثری f/1.8، f/1.4، یا حتی f/1.2 هستند اغلب به عنوان "لنزهای پرتره" شناخته می‌شوند، زیرا در حداکثر دیافراگم خود پس‌زمینه‌های جذاب و تار ایجاد می‌کنند.

یک نکته مهم این است که برای فوکوس کردن روی چشمان یک فرد، معمولاً مشکلی وجود ندارد، بنابراین می‌توانید یک فرد را در دیافراگم بسیار باز عکاسی کنید و به نتیجه موفقی برسید.

اما در عکاسی گروهی، افراد معمولاً در فاصله های مختلف قرار دارند و ممکن است در عمق میدان کم، از فوکوس خارج شوند.

عکاسی گروهی در دیافراگم باز امکان‌پذیر است، اما اگر می‌خواهید به‌صورت کارآمد عمل کنید، بهتر است دیافراگم را کمی ببندید، مانند f/4 یا f/5.6 تا چشم‌های افراد از فوکوس خارج نشوند.

ممکن است پس‌زمینه کمی کمتر تار باشد، اما همچنان زیبا و مطلوب به نظر خواهد رسید.

^{پرتره ثبت شده با f/2}

• عکاسی ماکرو

در عکاسی ماکرو، فواصل کاری معمولاً عمق میدان بسیار کمی ایجاد می‌کنند. به همین دلیل، ممکن است بیشتر از حد انتظار دیافراگم را ببندید تا بخش بیشتری از سوژه در فوکوس قرار بگیرد و عمق میدان افزایش یابد.

با این حال، نور یکی از چالش‌های عکاسی ماکرو است، زیرا در نزدیکی سوژه ممکن است نور مسدود شود. در این مرحله، باید تصمیم بگیرید که آیا نور اولویت اصلی شماست یا عمق میدان ؟ و چگونه با نتیجه تصمیمی که اتخاذ کرده‌اید، کنار بیایید.

^{عکس ماکرو ثبت شده از یک عنکبوت با f/18}

• عکاسی اشیای بی‌جان یا محصول

برای بیشتر عکاسی‌های اشیای بی‌جان و محصول، پاسخ ساده است: می‌خواهید سوژه در فوکوس باشد و حرکت نکند، بنابراین می‌توانید از دیافراگم باریک استفاده کنید.

اگر سوژه شما بزرگ باشد، ممکن است نیاز داشته باشید دیافراگم را تا حدود f/14 تنظیم کنید، اما همچنان باید مراقب پراش باشید. اگر ابعاد سوژه کوچک‌تر است و می‌خواهید وضوح جزئیات را حفظ کنید، می‌توانید دیافراگم‌های مختلف را آزمایش کنید تا بهترین تنظیمات برای لنز خود را پیدا کنید.

عکاسی اشیای بی‌جان فرصتی عالی برای آزمایش دیافراگم است، زیرا می‌توانید از هر دیافراگمی با حداقل پیامدها استفاده کنید و اثرات هر تنظیم را مشاهده کنید.

• عکاسی از یک اجرای موسیقی/کنسرت

این مثال یکی از مواردی است که ممکن است احساس کنید پاسخ مشخصی به آن وجود ندارد. شما احتمالاً می‌خواهید عمق میدان نسبتاً بزرگی داشته باشید، اما این بستگی به نوع تصویری که قصد ثبت آن را دارید دارد.بزرگ‌ترین چالش در بیشتر اجراهای موسیقی، نور کم است.حتی اگر صحنه به نظر کاملاً روشن بیاید، احتمالاً دوربین شما نظر متفاوتی خواهد داشت.

به همین دلیل، باید با دیافراگم کاملاً باز یا نزدیک به آن عکاسی کنید و با خلاقیت عمل کنید تا مطمئن شوید که بیش از یک نفر در فوکوس قرار گرفته‌اند.
تصاویر واید و تصاویری که افراد در کنار یکدیگر قرار دارند معمولاً در دیافراگم باز، بدون مشکل ثبت می‌شوند.

در شرایط بسیار تاریک مانند این‌ها، معمولاً چاره‌ای جز استفاده از دیافراگم حداکثری ندارید و باید با پیامدهای آن کنار بیایید.

اثر پرتوهای خورشیدی با استفاده از دیافراگم

این تکنیک جذاب و سرگرم‌کننده‌ای برای امتحان کردن است!تا به حال فکر کرده‌اید که چگونه افکت پرتوهای خورشیدی یا ستاره‌ای در تصاویر غروب خورشید یا میان درختان ایجاد می‌شود؟

برای دستیابی به این افکت، دیافراگم را به حدود f/14 یا f/16 ببندید و اطمینان حاصل کنید که نور خورشید مستقیماً وارد دوربین نمی‌شود.
اگر خورشید تا حدی توسط افق یا یک جسم دیگر مسدود شده باشد، باید به شکلی دیده شود که پرتوهایی از آن خارج شوند و افکت پرتوهای خورشیدی ایجاد گردد.

تعداد پرتوهای خورشیدی در واقع به تعداد تیغه‌های دیافراگم لنز شما بستگی دارد.
همیشه تعداد پرتوها زوج خواهد بود، و اگر لنز شما تعداد تیغه‌های دیافراگم فرد داشته باشد، تعداد پرتوها دو برابر خواهد شد تا عددی زوج ایجاد شود.
اگر لنز شما تعداد تیغه‌های دیافراگم زوج داشته باشد، تعداد پرتوها برابر با تعداد تیغه‌ها خواهد بود.

نتیجه‌گیری

منتظر چه هستید؟ نحوه کنترل دیافراگم در دوربین خود را پیدا کنید (گاهی ممکن است تنظیمات روی خود لنز باشد) و به کاوش در عکاسی بپردازید.دیافراگم یکی از جنبه‌های کلیدی عکاسی است که فقط با تمرین آن را به‌طور کامل خواهید آموخت.

تمرین های مختلف انجام دهید:
هر صحنه را با تمام دیافراگم‌هایی که لنز شما اجازه می‌دهد، عکاسی کنید.
به تغییرات روشنایی و تاریکی تصویر توجه کنید و تأثیر دیافراگم روی عمق میدان را بررسی کنید.

با آزمایش و تمرین، مهارت شما در تنظیم دیافراگم بهبود خواهد یافت و عکس‌های حرفه‌ای‌تری خلق خواهید کرد!

یادگیری دیافراگم برای تبدیل شدن به یک عکاس حرفه‌ای ضروری است و دری را به سوی بسیاری از امکانات جدید در عکاسی باز می‌کند.

_{کپی رایت تصاویر: عکس هدر از Depositphotos . تمام عکس‌های دیگر، توسط Justin Hein گرفته شده‌اند.}